روکورونیوم بروماید

لوله گذاری سریع یا RSI (Rapid Sequence Intubation)، قرار دادن یک لوله در نای جهت بهبود تهویه و اکسیژن رسانی است که یک روش رایج در اورژانس، مراقبت های ویژه و تنظیمات اتاق عمل بوده و در سال های اخیر توجه زیادی را به داروهایی که این روند را بهبود می بخشند جلب کرده است.

در این راستا دو شل کننده عصبی-عضلانی رایج در بخش اورژانس، سوکسینیل کولین و روکورونیوم بروماید هستند. به طور کلی، سریع الاثر بودن سوکسینیل کولین در دوزهای معمول 1.0 – 1.5 میلی گرم در کیلوگرم (به طور متوسط 30 تا 45 ثانیه) و اثرگذاری کوتاه مدت آن (به طور متوسط 5 تا 10 دقیقه)، آن را به شل کننده عضلانی ترجیحی جهت لوله گذاری تبدیل کرده است. همچنین در بیماران غیر ناشتا (شکم پر)، به دلیل ریسک بیشتر بروز آسپیراسیون، داروهای سریع الاثر مانند سوکسینیل کولین ترجیح داده شوند.

 با این حال، عمل دپلاریزاسیون سوکسینیل کولین ممکن است منجر به ایجاد هایپرکالمی در بیمار شود که به طور بالقوه ریسک بروز آریتمی های قلبی کشنده را افزایش می دهد. لذا در بیماران مبتلا به هایپرکالمی تشخیص داده شده  و شرایط همودینامیک ناپایدار، همچنین سوختگی های شدید، آسیب های شدید ناشی از تروما، سندروم های نورودژنراتیو(نظیر هانتینگتون)، دیستروفی های عضلانی (نظیر دوشن) و همچنین بیماران مستعد و دارای سابقه خانوادگی هایپرترمی بدخیم تجویز سوکسینیل کولین منع مصرف دارد.

از طرفی روکورونیوم بروماید، با نام برند Casmeron محصولی از شرکت داروسازی کاسپین تامین، یک شل کننده عضلانی غیر دپلاریزان است که در راستای ایجاد شرایط لوله گذاری مشابه با سوکسینیل کولین استفاده می شود و می تواند به عنوان جایگزینی بالقوه در شرایط منع مصرف سوکسینیل کولین در نظر گرفته شود.

به طور طبیعی، روکورونیوم در دوزهای پایین تر(0.6 – 0.7 میلی گرم در کیلوگرم)، شروع اثری در بازه 45 تا 60 ثانیه و مدت اثرگذاری 30 تا 60 دقیقه دارد که این شروع اثر ماخر و دوره اثرگذاری طولانی‌تر نسبت به سوکسینیل کولین در دوزهای معمول، منجر به افزایش احتمال تأخیریا شکست در قرار دادن لوله تراشه و نهایتا به خطر افتادن کیفیت لوله گذاری می‌شود. لازم به ذکر است بسیاری از پزشکان اورژانس هم تجربه بیشتری در استفاده از سوکسینیل کولین به دلیل اثر کوتاه‌تر دارند؛ اما مطالعات صورت گرفته در مقایسه عملکرد روکورونیوم و سوکسینیل کولین حاکی از آن است که روکورونیوم در دوزهای بالاتر(0.9 – 1.2 میلی گرم در کیلوگرم) می تواند عملکردی مشابه با سوکسینیل کولین با پروفایل عوارض پایین داشته و به عنوان جایگزینی مناسب در شرایط منع مصرف سوکسینیل کولین نظر گرفته شود که تنها منع مصرف آن، حساسیت به دارو یا دیگر اجزای فرمولاسیون، سابقه بروز آنافیلاکسی یا واکنش های آنافیلاکتوئیدی و نارسایی کبدی شدید است.

همچنین در صورت به طول انجامیدن ریکاوری یا در شرایط وجود ریسک بالای آسپیراسیون، می توان سوگامادکس را به عنوان عامل معکوس کننده، جهت خنثی سازی اثر شلی عضلانی در بیمار دریافت کننده روکورونیوم تجویز کرد.

شایان ذکر است روکورونیوم بروماید در مقایسه با رقیب هم خانواده خود، آتراکوریوم بزیلات، شروع اثر سریع تری دارد و از لحاظ پروفایل عوارض جانبی شرایط همودینامیک پایدارتری را در بیماران با زمینه اختلالات قلبی عروقی فراهم می کند.